Στην παρούσα σελίδα παραθέτουμε σημαντικούς τομείς ανθρώπινων δραστηριοτήτων στους οποίους έχει παρέμβει ή παρεμβαίνει καταλυτικά η ελληνική γλώσσα. Τα θέματα έχουν επιλεγεί με κύριο γνώμονα οι άνθρωποι που έχουν εμπλακεί σε αυτά να βρίσκονται εν ζωή (φιλοξενούνται ωστόσο και παλιότερα θέματα). Όλες οι περιπτώσεις έχουν διερευνηθεί εξονυχιστικά και προκειμένου να δημοσιευθούν έχουν διασταυρωθεί τουλάχιστον εις τριπλούν. Όλες οι περιπτώσεις φέρουν επίσης ISO9800 σχετικά με την αξιοπιστία τους.
Η ελληνική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα άλλων χωρών
Από τα τέλη τού 18ου αιώνα ξεκίνησαν επαναστάσεις από πολλούς λαούς ενάντια στους αποικιοκράτες και στις παλιές αυτοκρατορίες. Άρχισαν έτσι να σχηματίζονται νέα κράτη, με δομές και οργάνωση κληροδοτημένες από τους αποικιοκράτες. Τα περισσότερα από αυτά ήταν πολυεθνοτικά, κατ’ επέκταση στην επικράτειά τους μιλούνταν διάφορες γλώσσες, γεγονός που συχνά οδηγούσε σε σύγκρουση για το ποια θα επικρατούσε ως επίσημη.
Τα κράτη που είχαν αποδεχτεί στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες έλυναν το θέμα με ψηφοφορίες, σπάνια όμως επί ολόκληρων των πληθυσμών – συνήθως χρησιμοποιούσαν αντιπροσωπευτικά εκλεκτορικά σώματα (κοινοβούλια, γερουσίες, κονγκρέσα κ.λπ.). Στα κράτη που υπήρχε στοιχειώδης πολιτιστική / πολιτισμική ανάπτυξη ή τουλάχιστον κάποιοι φωτισμένοι ηγέτες, ως βέλτιστη γλώσσα προς υιοθέτηση προτεινόταν πάντα η ελληνική. Δυστυχώς ωστόσο σε πολύ λίγες περιπτώσεις η ελληνική γλώσσα ήρθε πρώτη σε ψήφους (π.χ. Μαδαγασκάρη, Κολομβία, Βέλγιο) και ακόμα και σε αυτές τις χώρες, στην πράξη η διδασκαλία των ελληνικών δεν υποστηρίχτηκε επαρκώς και η απόφαση ατόνισε.
Οι λόγοι που δεν ψηφίζονταν παμψηφεί η ελληνική γλώσσα είναι λίγο πολύ οι αναμενόμενοι. Ιδιαίτερα οι λαοί που πρώτη φορά εξέρχονταν από την ημιάγρια κατάσταση δεν μπορούσαν να αντιληφθούν την ανωτερότητα και τα οφέλη τής βέλτιστης γλώσσας. Οι άνθρωποι εκείνοι φοβούνταν το νέο και το προοδευτικό ενώ παράλληλα τους φανάτιζαν οι εθνοτικές διαμάχες. Παράλληλα φυσικά δρούσε και το διεθνοποιημένο ανθελληνικό στοιχείο, το οποίο: α) σαμποτάριζε με κάθε τρόπο την ελληνογλωσσομάθεια, β) δαιμονοποιούσε στο λαό την «ξένη» γλώσσα, γ) υπέσκαπτε το κύρος των φιλελλήνων, δ) απειλούσε ή χρημάτιζε τους ουδέτερους ψηφοφόρους.
Το πιο γνωστό παράδειγμα μη υιοθέτησης τής ελληνικής γλώσσας αποτελεί ίσως η μη υπερψήφισή της στο νεοσύστατο Κονγκρέσο των ΗΠΑ μετά την ανακήρυξη τής Ανεξαρτησίας, για διαφορά μίας μόνο ψήφου. Παρακάτω δίνεται συνοπτικός κατάλογος των χωρών, οι οποίες επίσης για λίγες ψήφους δεν επέλεξαν την ελληνική ως επίσημη γλώσσα τους.
Χώρες στις οποίες η Ελληνική Γλώσσα ισοψηφίστηκε με την τοπική παραδοσιακή γλώσσα:
Αγγλία, Αζερμπαϊτζάν, Αιθιοπία, Βιετνάμ, Βουλγαρία, Κορέα (πριν την διχοτόμηση), Λετονία, Νεπάλ, Νότια Κορέα, Χιλή.
Σε αυτές τις χώρες προτιμήθηκε για ευκολία να διατηρηθεί η παραδοσιακή γλώσσα (αρχή τής ήσσονος προσπάθειας).
Χώρες στις οποίες η Ελληνική Γλώσσα έχασε για μία ψήφο:
Αϊτή, Γερμανία, Γκάνα, Εκουαδόρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Λιθουανία (νεότερη ψηφοφορία), Λιχτενστάιν, Μοζαμβίκη, Μποτσουάνα, Τουρκία
Χώρες στις οποίες η Ελληνική Γλώσσα έχασε για δύο ψήφους:
Αγ. Μαρίνος, Αίγυπτος, Ακτή Ελεφαντόδοντος, Αλβανία (νεότερη ψηφοφορία), Γαλλία, Ινδονησία, Ισπανία, Καμερούν, Καναδάς, Κονγκό, Μάλτα, Μογγολία,
Ν. Ζηλανδία, Τουρκμενιστάν, Φιλιπίνες, Χονγκ Κονγκ
Χώρες στις οποίες η Ελληνική Γλώσσα έχασε για τρεις ψήφους:
Αλβανία (παλαιότερη ψηφοφορία), Αλγερία, Αργεντινή, Αυστραλία, Γουαδελούπη, Ελ Σαλβαδόρ, Ζαΐρ, Ιαπωνία, Ινδία, Ιταλία, Κίνα, Λευκορωσία, Ν. Αφρική, Νήσοι Σολωμόντα, Ουρουγουάη, Πακιστάν, Περού, Πολωνία, Ρωσία, Τυνησία
Στις υπόλοιπες χώρες που έγιναν ψηφοφορίες η ελληνική γλώσσα έχασε για 4 ή 5 ψήφους.
Συνήθως επρόκειτο για χώρες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και πολλούς εκλέκτορες, οι οποίοι απλά υποστήριζαν κοντόφθαλμα τις διαλέκτους των φυλών τους ή – δυστυχώς - χρηματίζονταν. Σήμερα γίνεται προσπάθεια από την UNESCO να πειστούν αυτές οι χώρες να επαναλάβουν τις ψηφοφορίες. Τους ευχόμαστε «Με το καλό!» και ελπίζουμε η Πολιτεία (ΥπΕξ, ΥπΕΠΘ) να σταθεί αρωγός σε αυτή την προσπάθεια.
Ελληνική Γλώσσα και Τέχνη - Η περίπτωση τής Γιελένα Γίρεβγε
Η Γιελένα Γίρεβγε, γεννημένη σε χωριό έξω από το Ομσκ, Ρωσία, χρωστάει τις εξαιρετικές μουσικές της επιδόσεις στην ελληνική γλώσσα. Η Γιελένα άρχισε να μαθαίνει τσέμπαλο σε ηλικία οκτώ χρονών. Στα δεκάξι της, παρ’ ότι είχε αποκτήσει μεγάλη δεξιοτεχνία, ο ήχος της δεν ήταν ακόμα καλός και ο δάσκαλός της τής το έλεγε: «Γιελένα, ο ήχος σου δεν είναι ακόμα καλός». Την επόμενη χρονιά έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Κονσερβατουάρ τού Όμσκ. Εκεί έπρεπε να παρακολουθεί και μη μουσικά μαθήματα και η Γιελένα επέλεξε το μάθημα τής ελληνικής γλώσσας από νοσταλγία για τον παππού της που είχε υπηρετήσει στο θωρηκτό Ποτέμκιν στη Μαύρη Θάλασσα και τής έλεγε ιστορίες για τους Έλληνες ναυτικούς που ήταν διαόλου κάλτσες (είχε γνωρίσει και έναν θείο τού Φώτη Κόντογλου). Την επόμενη χρονιά ο ήχος τής Γιελένα είχε βελτιωθεί αξιοσημείωτα ενώ απέκτησε την καταπληκτική ικανότητα να παίζει τσέμπαλο και να το κάνει να ακούγεται σαν τρομπέτα! Τα μαθήματα συνεχίστηκαν και στον επόμενο χρόνο η Γιελένα μπορούσε να κάνει το τσέμπαλο να ακούγεται και σαν βιολί. Ούτε η ίδια μπορούσε να εξηγήσει σε τι οφειλόταν αυτή η δεξιοτεχνία της.
Τον επόμενο χρόνο δεν ήταν πλέον υποχρεωμένη να παρακολουθεί πρόσθετα (μη μουσικά) μαθήματα και επειδή την βάραιναν άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις, σταμάτησε την εκμάθηση τής ελληνικής γλώσσας. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει στάσιμη στην ποιότητα τού ήχου της. Επιπλέον όχι μόνο δεν κατάφερε να κατακτήσει τον ήχο ενός ακόμα οργάνου αλλά και ο ήχος τού βιολιού χάλασε και έμοιαζε με ποντιακή λύρα σε πανηγύρι τής Κριμαίας. Η Γιελένα πλέον κατάλαβε ότι ήταν η σταδιακή εντρύφηση στην ελληνική γλώσσα που τής προσέφερε τις μουσικές κατακτήσεις. Το συζήτησε με έναν μεγάλο ελληνομαθή καθηγητή της και εκείνος τής είπε ότι δεν εκπλήσσετο, αντίθετα, επί τής ουσίας το έβρισκε φυσικό.
«Η Ελληνική γλώσσα βασίζεται στις δονήσεις τού Σύμπαντος», εξήγησε ο καθηγητής, «και όποιος την μιλάει, συντονίζεται με τους παλμούς του, που σε εμάς ορισμένες φορές γίνονται κατανοητοί ως ήχοι».
«Όμως, καθηγητά Βελοπούλιεφ, εγώ ακόμα καλά καλά δεν μιλάω Ελληνικά. Μπερδεύω την μετοχή αορίστου με το επίρρημα, δεν καταλαβαίνω το γερούνδιο, μπερδεύω την δοτική με τις άλλες πτώσεις...»
«Μην ανησυχείς! Τα ελληνικά δεν είναι εύκολη γλώσσα. Όπως κάθε τι τέλειο δείχνουν διαυγή και προφανούς απλότητας, ωστόσο μέχρι να τα κατακτήσεις πρέπει να αδειάσεις το μυαλό σου από όλο το δυτικό σκουπιδαριό...
Πες μου όμως, τουλάχιστον τα καταλαβαίνεις;»
«Ω ναι, κύριε. Όταν διαβάζω όλες οι λέξεις βρίσκουν τη θέση τους στον νου και στην καρδιά μου.»
«Ε, βλέπεις», χαμογέλασε ο σοφός καθηγητής, «αυτό έχει σημασία! Τα υπόλοιπα θα έρθουν. Λοιπόν, θα σού δώσω τώρα αυτή την υπέροχη μέθοδο εκμάθησης τής Ελληνικής Γλώσσας τού καθηγητή Αδώνιτς, μόνο με 6199 ρούβλια σε έξι μηνιαίες δόσεις – VISA έχεις; - και εσύ θα μού στείλεις προσκλήση όταν δώσεις το πρώτο σου κονσέρτο!»
Εννοείται ότι τα έπομενα χρόνια η Γιελένα μοίραζε τις δυνάμεις της ανάμεσα στο τσέμπαλο και στην εκμάθηση τής ελληνικής γλώσσας. Ξεκίνησε μάλιστα αλληλογραφία με κάποια Ελληνόπουλα και έντυσε το δωμάτιό της με αφίσες και καρτ ποστάλ από τις ελληνικές ομορφιές που τής έστελναν!
Σε τρία χρόνια είχε καταφέρει να παίζει τσέμπαλο με τον ήχο πέντε διαφορετικών οργάνων (κόρνο γαλλικό και αγγλικό, γκλοκενσπήλ, πιανοφόρτε και ντέφι), ενώ είχε κάνει καταπληκτικές προόδους και στην εκμάθηση τής ελληνικής γλώσσας. Τότε την κάλεσαν στη Μόσχα στην εκπομπή τής TV «Νέα ταλέντα τού ξανθού γένους». Εκεί η Γιελένα έλαβε την υψηλότερη βαθμολογία που έχει δοθεί ποτέ σε εμφανιζόμενο: 98/100! (Δυστυχώς ο κριτής Ψίνακωφ, όση ώρα η Γιελένα μάγευε τα πλήθη, έψαχνε στο πάτωμα το μαντηλάκι του και μετά όπως συνήθιζε, έβαλε ότι βαθμό τού κατέβηκε.) Στη διάρκεια τής βράβευσης της η Γιελένα ευχαρίστησε τη μαμά, τον μπαμπά, τον μικρό της αδερφό Ιλιούσιν, τον καθηγητή Βελοπούλιεφ, τους καθηγητές της στην μουσική και στην ελληνική γλώσσα, τον γενικό διευθυντή τής TV-Moscow, τον δήμαρχο και τον πρόεδρο τής Ρωσίας, στα ελληνικά.
Μετά από αυτό, το καθηγητικό συμβούλιο τού Ινστιτούτου Παιδαγωγικής τού Όμσκ πρότεινε στην Γιελένα να την διορίσει επίσημη καθηγήτρια τής Ελληνικής Γλώσσας στις τάξεις των νεότερων μαθητών. Η Γιελένα όμως αρνήθηκε. «Το τσέμπαλο και η μουσική είναι για εμένα η ζωή μου», είπε. «Με την Ελληνική Γλώσσα τα κατανόησα!»
Σήμερα, 10 χρόνια μετά την είσοδό της στο Κονσερβατουάρ, η Γιελένα Γίρεβγε είναι διάσημη. Έχει καταφέρει να μάθει το τσέμπαλό της να ακούγεται με 20 διαφορετικούς τρόπους, σαν 20 γλυκόλαλα μουσικά όργανα. Είναι ήδη περιζήτητη και εμφανίζεται σε πολλές εκδηλώσεις στην πατρίδα της. Το μόνο της παράπονο είναι ότι δεν μπόρεσε να παίξει τσέμπαλο σαν ακκορντεόν – το αγαπημένο όργανο τού παππού. Όπως μάς είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία, «μόνον ουν όργανα τη ορχήστρω δύναμαι παίζειν. Άλλο δε ου δύναμαι.»
Τής ευχόμαστε να καταφέρει και τα υπόλοιπα! Γιελένα, αυτό που σού αποκάλυψε η ελληνική γλώσσα, λίγοι άνθρωποι είχαν την τύχη να το βιώσουν. Να είσαι υπερήφανη για αυτό!
Όνειρο τής Γιελένα είναι τώρα να γίνει η πρώτη Ρωσίδα που θα πάρει πτυχίο μουσικής ανεξαρτήτως οργάνου. Μετά επιθυμεί να έρθει στην Ελλάδα και να εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής με τον κύριο Φραγκούλη και την κυρία Δάρρα.
Συνεντεύξεις τής Γιελένα Γίρεβγε μπορείτε να βρείτε:
Φωτογραφίες γυμνού τής Γιελένα (καλλιτεχνικές) μπορείτε να βρείτε:
товарищ Boy (Ταβάριτς μπόυ), τεύχος 157, 8/2005.
Θαυματουργός η Ελληνική Γλώσσα! - Η περίπτωση τής Αλβανίδας νοικουράς
Μία Αλβανίδα νοικοκυρά είδε στον ύπνο της ότι συνομιλούσε με τον κύριο Πρέκα και ότι τής μάθαινε την ελληνική γλώσσα. Όταν ξύπνησε, έψαξε κάτω από το προσκεφάλι της και βρήκε τρία χρυσά φλωριά.
Προηγούμενο κεφάλαιο: Παραφθορά των ελληνικών κατά την διάδοσή τους
Περιεχόμενα: Ελληνική Κλώσσα - Εισαγωγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου