Ειδικά ιστορικά θέματα - κεφάλαιο 1

 

1.   Αναζήτηση τής ορθοσήμανσης και ιστορικές συνέπειες

Ένα από τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά τής ελληνικης γλώσσας είναι η ορθοσήμανση (βλ. κεφ. «Χαρακτηριστικά τής Ελληνικής γλώσσας - Ορθοσήμανση»).  Τα ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα που χρησιμοποιεί τα αληθινά ονόματα των αντι­κει­μέ­νων και των εννοιών, ενώ στις άλλες γλώσσες έχουν υιοθετηθεί συμβατικές τεχνητές λέξεις δημι­ουργώντας έτσι τον δυισμό τού σημαίνοντος και τού σημαινόμενου.

Δύο λαοί που εντυπωσιάστηκαν εξαιρετικά από την ορθοσήμανση ήταν οι πρόγονοι των Ισρα­η­λι­τών και οι πρόγονοι των σημερινών Νεπαλέζων, Ινδών, Κινέζων, Μπουτανών και Θιβετιανών.

 

Ισραήλ

Οι 12 φυλές τού Ισραήλ απέκτησαν πάθος για την εύρεση των αληθινών ονομάτων όλων των πραγ­μάτων, όπως και για την εύρεση των «αληθινών γραμμάτων».  Προχωρώντας ένα βήμα παρα­πέρα θεώρησαν ότι το αληθινό όνομα ταυτίζεται με το αντικείμενο όπως και η αληθινή γρα­πτή λέξη ταυτίζεται με το όνομα.  Παίρνοντας αυτό το μονοπάτι εισήλθαν στον χώρο τού μυστι­σκισμού, μακριά από τον αληθινό χαρακτήρα τής ελληνικής γλώσσας.  Οι συγκριτικοί ανθρω­πολόγοι Stoker B, Shelley M & Lοvecraft HP στην κλασσική μελέτη τους το 1890 έδειξαν ότι παρόμοιες δοξασίες που ταυτίζουν το σημαίνον με το σημαινόμενο, υποβόσκουν σε όλη την Αφρι­κανική ήπειρο (π.χ., τεχνικές μαύρου βουντού) και έχουν κοινό τόπο καταγωγής ένα ακατονόμαστο πηγάδι σε ένα χωραφάκι 2 χλμ βορειοδυτικά τής λίμνης Βικτώρια.

 

Ντοκουμέντο:  Μία από τις σπανιότατες φωτογραφίες τού μυστηριώδους πηγαδιού, άγνωστης προέλευσης που εμφανίζεται κατά διαστήματα στα βιορειοδυτικά τής λίμνης Βικτώρια (Αφρική).

Αποτελεί πιθανόν το δεύτερο μεγαλύτερο ανθελληνικό κέντρο στο Ηλιακό σύστημα.

 

Φωτισμένοι λαοί τής κεντρικής Ασίας

Βόρεια τής κορυφής Έβερεστ και γύρω από τα εύφορα εδάφη τού ανώτερου βορειοδυτικού κλά­δου τού Βραχμαπούτρα αναπτύχθηκε μία πλειάδα αρχαιότατων λαών, με εξαιρετικά ανε­πτυγ­μένη την πνευματική και θρησκευτική αναζήτηση.  Απόγονοι αυτών και κυρίως απόγονοι των πνευ­ματικών επιτευγμάτων τους κατοίκησαν αργότερα στο Νεπάλ στο Μπουτάν, στην Ινδία, στην Κίνα και στο Θιβέτ.  Παρ’ ότι οι γνώσεις από την Ελλάδα έφθαναν λιγοστές, έκαναν σοφή φύλαξη και χρήση τους και όπως έγραψε ο Rockstein P. «αν το κλίμα δεν ήταν τόσο αντίξοο για αυτούς, θα μπορούσαν ίσως να είχαν εξελιχθεί στη δεύτερη μεγαλύτερη πνευματική εστία τού κόσμου».

Σε ότι αφορά την γλωσσική ορθοσήμανση, το ενδιαφέρον τους περιστράφηκε στην εύρεση τού αλη­θινού ονόματος τού Θεού (βλ. και Arthur Clarke, "The nine billion names of God") και στην εκμάθηση των αληθινών ονο­μά­των όλων των αριθμών (βλ. κεφ. «Χαρακτηριστικά τής Ελληνικής γλώσσας - Ορθοσήμανση στους αριθμούς»).  Επειδή έως περίπου το 1500 π.Χ. δεν διέθεταν ικανοποιητικό σύστημα γρα­φής, χρησιμοποιούσαν ομάδες ανθρώπων που απομνημόνευαν τα ονόματα και τα δίδα­σκαν σε διάδοχούς τους.  Τους ανθρώπους αυτούς τούς τάιζαν ψάρι για να δυναμώνει η μνήμη τους.  Συνήθως ο καθένας μπορούσε να απομνημονεύει περίπου 5000 αληθινά ονόματα αριθ­μών.  Για εξασφάλιση, με ένα σύνθετο σύστημα επικαλύψεων, φρόντιζαν το όνομα κάθε αριθ­μού να το γνωρίζουν τουλάχιστον τρεις απομνημονευτές.  Κάθε χρόνο απεσταλμένοι ταξί­δευαν στην Ελλάδα προκειμένου να μαθαίνουν τα ονόματα νέων αριθμών.  Όλοι μαζί, απο­μνη­μο­νευτές, απεσταλμένοι, ψαράδες και συνοδοί, απασχολούνταν περίπου 2000 άτομα για την φύλαξη των ορθών ονομάτων κάθε εκατομμύριου αριθμών.  Αν σκεφτούμε ότι θεωρούσαν απα­ραί­τητη την γνώση τουλάχιστον εκατό εκατομμύριων αριθμών, αντιλαμβανόμαστε  το τεράστιο οικο­νομικό κόστος που είχε αυτός ο άθλος.  Έτσι, άτομα με αυξημένες τις σχετικές ικανότητες έχαι­ραν ιδιαίτερη εκτίμηση και περιποίηση.  Οι αριθμομνήμονες θεωρούνταν avatar.  Είναι πιθανό ότι από εκείνους τους αιώνες έχει κληρονομηθεί η εντυπωσιακή απομνημονευτική / αρι­θμο­μνημονική ικανότητα που επιδεικνύουν ορισμένοι σύγχρονοι Ινδοί.

Όπως και να’ ναι, η καταστροφή επήλθε όταν ανέπτυξαν γραφή ικανή να αποδίδει τα αληθινά ονό­ματα των αριθμών.  Αυτό φαίνεται ότι συνέβει περίπου τον 13^ο αιώνα π.Χ. και έκτοτε επι­κέν­τρω­σαν τις προσπάθειές τους στο να βρουν ένα αποτελεσματικό μέσο καταγραφής, οικο­νο­μικό στην παρα­γωγή, στο βάρος και στον όγκο.  Πέντε αιώνες αργότερα η απάντηση σε αυτό ήταν ο χαρτο­πολ­τός, δυστυχώς σε μία εκδοχή με πολύ κακή αναλογία φυτικής μάζας προς παραγώμενο χαρτί.  Επί τρεις αιώνες, μέσα σε παραφορά ενθουσιασμού υλοτομούσαν ακατάπαυστα τα απέραντα δάση στα βόρεια σύνορά τους.  Παράλληλα έσκαβαν δίκτυα αιθουσών και στοών για την φύλαξη των συγ­γραμμάτων.  Άλλωστε επιθυμούσαν να έχουν καταγραμμένες και τις αναρίθμητες άλλες γνώ­σεις που συνέλλεγαν επί χιλιετίες. 

Οι Έλληνες παρ’ ότι μάθαιναν τα νέα, απασχολημένοι μία με τους νόμους, μία με τους μηδικούς πολέμους και έχοντας ως αρχή να μην ανακατεύονται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών, δεν αντέδρασαν.  Τα νέα όμως έγιναν ασφυκτικά τον 4^ο αιώνα π.Χ..  Σε ένα ειδικό συνέδριο για το θέμα ανακοινώθηκε ότι τα όμορφα πυκνά δάση στο Τάκλα-Μακάν  είχαν εκχερ­σωθεί και στη θέση τους υπήρχε πια έρημος με μυστικές, υπόγειες κρύπτες.  Ο Διογένης μάλι­στα, σχολίασε:  «Σκεφτείτε να έρθει και στους άλλους στον Αμαζόνιο να κάνουν το ίδιο!...».  Ο Πλά­τωνας, πρόεδρος τού συνέδριου, έκλεισε τις εργασίες λέγοντας ότι θα αναθέσει σε έναν έμπι­στό του να οργανώσει αποστολή καλής θέλησης προς τους ανατολίτες ζηλωτές των αριθ­μών.  Δυστυχώς εκείνη την εποχή ήταν απορροφημένος με μία επέκταση τής Ακαδημίας και πέρασαν δύο ακόμα δεκαετίες μέχρι να ενημερώσει τον Αριστοτέλη.  Ο Αριστο­τέ­λης, άνθρωπος ακραία συστηματικός, συσκέφτηκε για πολύ καιρό με τον εαυτό του και κατέ­λη­ξαν ότι οι αντιπρόσωποι έπρεπε  α) να προέρχονται από το υψηλότερο δυνατό επίπεδο ιεραρ­χίας και  β) να προσφέρουν ένα αντάλλαγμα στους λαούς που θα πήγαιναν να τους πείσουν να στα­ματήσουν να κόβουν τα δάση.

Ευτυχώς, λίγους αιώνες πριν, ο Πυθαγόρας είχε επινοήσει έναν αλγόριθμο με τον οποίο με λίγες αλφαριθμητικές πράξεις μπορούσε κάποιος να βρει το αληθινό όνομα κάθε αριθμού.  Ο Αρι­στοτέλης παράγγειλε στον Κάλλιππο να φτιάξει μία απλή, αναλογική συσκευή που θα αναπαρήγαγε μηχα­νικά τον αλγόριθμο τού Πυθαγόρα και ο ίδιος πήρε μερικά γερά ζευγάρια παπούτσια περιπάτου και πήγε στην Μακεδονία να εκπαιδεύσει τον νεαρό πρίγκηπα Αλέξανδρο για την αποστολή.

Ο Αλέξανδρος ήταν σπιτόγατος και το πιο περιπετειώδες εγχείρημα που ονειρευόταν, ήταν να πάει έως την Ιλλυρία για να αγοράσει έναν αυθεντικό σκύλο Δαλματίας.  Ωστόσο, όλες οι ελλη­νι­κές πόλεις έστειλαν πρέσβεις στην αυλή τού Φιλίππου παρακαλώντας να αναλάβει η Μακε­δο­νία την μεγαλη αποστολή.  Μέσα στην πολύ μουρμούρα και τις ικεσίες τελικά ο Αλέξανδρος υπο­χώ­ρησε.  Αποφάσισε να κάνει το ταξίδι όσο γινόταν πιο μινιμαλιστικό, έτσι πήρε μαζί του μόνο 30000 άντρες τής προσωπικής του φρουράς και 5000 άτομα υποστήριξης.  Εκεί όμως που δεν έκανε κανένα σκόντο ήταν το πλήθος των φιλόσοφων και επιστημόνων, οι οποίοι άλλωστε απαι­τούν­ταν για τις διαπραγματεύσεις με τους σοφούς τής Ανατολής.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά.  Ο Αλέξανδρος μετά από πολλές κακουχίες έφτασε στην      Αραχωσία, όπου και έμεινε στην Αλεξάνδρεια την εσχάτη.  Από εκεί, με μία αποστολη, η ομάδα των σοφών πέρασε τα Ιμαλάια και συνάντησε τους αντιπροσώπους των ανατολικών λαών.  Οι συν­ο­μι­λίες διεξήχθησαν σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ήταν καρποφόρες.  Οι ανατολικοί ενθου­σιάστηκαν από την συσκευή τού Καλλίππου, συμφώνησαν ότι πλέον δεν υπήρχε λόγος να απο­θη­κεύουν σε αρχεία τα ονόματα των αριθμών και υποσχέθηκαν ότι για τα επόμενα 2000 χρόνια θα έφτιαχναν χαρτί μόνο από αγροστώδη.  Με την ευκαιρία οι ακόλουθοι τού Μεγάλου Αλέ­ξαν­δρου τούς δίδαξαν πολλά ακόμα πράγματα όπως σωστή ελληνική προφορά, πώς να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά, καράτε, τα μοντέρνα φιλοσοφικά ρεύματα, πώς να κτίζουν μεγάλα τεμένη, πώς να κουρεύουν τα γιακ τους χωρίς να μοιάζουν μετά με υπερφυσικούς αιγύπτιους γάτους και φυσικά ανώτερες επιστήμες.

 

Σκηνή από τις αποχαιρετηστήριες εκδηλώσεις των ανατολικών λαών προς τιμήν των φιλόσοφων τού Μ. Αλέξανδρου την παραμονή (;) τής αναχώρησής τους.

Λεπτομέρεια από ερυθρόμορφο αμφορέα που βρέθηκε σε μυστική κρύπτη στην έρημο Τάκλα-Μακάν.

Μουσείο Ευρωπαϊκής Τηλεόρασης

 

Συνέπειες τού ταξιδιού τού Μεγάλου Αλέξανδρου

Οι λαοί τής κεντρικής Ασίας, επιμελείς μαθητές των ελληνικών γνώσεων, τις φύλαξαν και τις ανέ­πτυξαν στους κατοπινούς αιώνες.  Κάθε φανερό ή κρυφό μοναστήρι στο Θιβέτ, στο Νεπάλ, στην Ινδία, στο Μπουτάν και σε όμορα κράτη είχε αντίγραφα από τις αρχικές διδασκαλίες.  Τα κεί­μενα αυτά έγιναν συχνά στόχος για άρπαγες έως τις ημέρες μας.  Οι ναζί για παράδειγμα, που ενδι­α­φέρονταν διακαώς για το ξανθό βάψιμο των μαλλιών, είχαν στείλει πολλές αποστολές στην περι­οχή.  Τις περισσότερες φορές όμως, ακόμα και όταν οι επιδρομείς αποκτούσαν τα πολυ­πό­θητα λάφυρα, δεν ήταν ικανοί να τα καταλάβουν και να τα χρησιμοποιήσουν.

 

 

 

Ναζί πράκτορες ενώ βασανίζουν ελληνοπούλα γλωσσολόγο - αποκρυφισιολόγο για να τους ματυρήσει τα μυστικά των παπύρων που βρήκαν στην Τάκλα-Μακάν.

Φωτογραφία αρχείου

 

Ιδιαίτερη αξία παρουσίαζαν βέβαια τα μυστικά των αληθινών λέξεων και τής ελληνικής γλώσ­σας.  Μία άκρως απόρρητη έκθεση τής KGB++ που διέρρευσε μετά την περίοδο τής Περε­στρό­ικα ανέφερε ότι όταν οι Κινέζοι κατέκτησαν το Θιβέτ, έβαλαν χέρι στα μυστικά χειρόγραφα που φυλάσ­σονταν στις βουδιστικές μονές, τα οποία και θα μελετούσαν στις επόμενες δεκαετίες.  Η ανα­φορά που συντάχθηκε την δεκαετία τού 1950 προέβλεπε την εκθετική ανάπτυξη τής Κίνας, ιδι­αί­τερα μετά το Millennium, καθώς θα εφαρμόζονταν μία μία οι αρχαίες ελληνικές γνώσεις.

 

Το παρακάτω δεν είναι τεκμηριωμένο και γράφεται με επιφύλαξη.  Δεν πρέπει να διαδο­θεί χωρίς αυτή την σήμανση.

Ετοιμαζόταν βιβλίο και κινηματογραφική ταινία τού Τζαίημς Μποντ με θέμα την εύρεση και χρήση από τους Κινέζους κομμουνιστές τής συσκευής τού Κάλλιππου με σκοπό να κατα­κτή­σουν τον κόσμο.  Ο προσωρινός τίτλος τού έργου ήταν « Ο Τζαίημς Μποντ και το ελλη­νικό μπεγλέρι».  Το βιβλίο δεν ολοκληρώθηκε (ή δεν εκδόθηκε;) ποτέ προκειμένου να μην οξυν­θούν οι Δύτικο-Σινικές σχέσεις.

 

Στο αναμεταξύ στην Ελλάδα, ο Κάλλιππος έφτιαξε αντίγραφα τής συσκευής του και προσπάθησε να τα που­λήσει.  Δεν παρουσιάστηκε ωστόσο αγοραστικό ενδιαφέρον, προφανώς επειδή οι Έλληνες ήταν ήδη κορεσμένοι με το θαύμα τής γνώσης των αληθινών ονομάτων των αριθμών.  Προ­κει­μέ­νου να κάνει τα εργοτεχνήματά του πιο δελεαστικά, ενσωμάτωσε προσθήκες στον μηχα­νι­σμό ώστε να λειτουργεί και ως ημερολόγιο σε όλα τα ημερολογιακά συστήματα, ακόμα και στα λαν­θα­σμένα.  Και πάλι όμως λίγα κομμάτια πουλήθηκαν, κυρίως σε γειτονικά κράτη.  Αναπάντεχο αγο­ραστικό κοινό αποτέλεσαν κάποιοι λαοί τής κεντρικής Αμερικής (χρησιμοποιούμε συμβατικά το σύγχρονο όνομα τής ηπείρου), οι οποίοι εκείνη την εποχή περνούσαν από το στάδιο των νομά­δων τροφοσυλλεκτών στο στάδιο των γεωργών.  Όπως όλοι οι λαοί σε αυτό το πολιτισμικό σκα­λοπάτι, είχαν αδείρητη ανάγκη αξιόπιστου ημερολόγιου.  Την σοφία των αληθινών ονο­μά­των των αριθμών δεν ήταν ακόμα έτοιμοι να την εκτιμήσουν.  Ο Κάλλιππος φυσικά δεν δέχτηκε να τους πάρει χρήματα.  Έστειλε ένα φορτίο με συσκευές για να διαμοιραστεί στις φυλές και κατόπιν το θέμα ξεχάστηκε.

Λόγω τής έντονης χρήσης, οι συσκευές μετά από μερικούς αιώνες εφθάρησαν.  Ευτυχώς έως τότε οι πληθυσμοί τής κεντρικής Αμερικής είχαν διδαχτεί την κατεργασία τού χρυσού και παρήγαγαν χρυσά αντίγραφα τού μηχανισμού, με τα οποία πορεύτηκαν τους επόμενους αιώνες.  Όταν οι Κονκισταδόρ κονκισταδόρευσαν τις χώρες τους, αγνοώντας πλήρως την σημασία των συσκευών τις έλυωναν μαζί με άλλα χρυσά αντικείμενα που λαφυραγωγούσαν και έστελναν το χρυσάφι στην Ισπανία.  Στο δρόμο αγγλικά πειρατικά κούρσευαν τις ισπανικές καραβέλες, άρπαζαν το χρυσάφι και το παρέδιδαν στον αγγλικό θρόνο.  Με τον χρυσό εκείνο χρηματοδοτήθηκε η αγγλική πιλοποιία και έτσι η Αγγλία κατατρόπωσε την Γαλλία στον μεγάλο ανταγωνισμό για το πιο δημιουργικό καπέλο που σωβούσε από την εποχή τού Καρλομάγνου.

 

Η συντακτική ομάδα τής παρούσας μελέτης νιώθει την ανάγκη να στιγματίσει αυτή την πορεία που περιγράφθηκε παραπάνω, από το αληθινό προς το ευτελές.  Αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα έκπτωσης των ανθρώπινων αξιών, όταν λείπουν η Γνώση και η παιδεία.

Λυπούμαστε βαθύτατα...

 

Τέλος, την επιχείρηση τού Καλλἰππου κληρονόμησαν οι γυιοί του κ.ο.κ. έως ότου τελικά έκλεισε (67 π.Χ.).  Δεν χωρά αμφιβολία ότι σήμερα ένας τέτοιος μηχανισμός αποτελεί Λυδία λίθο, μία ανε­κτί­μητη πηγή απύθμενης ισχύος.  Από τις ελάχιστες συσκευές που έχουν βρεθεί, η μόνη που παρου­σιάστηκε δημόσια είναι ο «Μηχανισμός των Αντικηθύρων» και αυτός επειδή κατά κύριο λόγο διασωζόταν μόνο το ημερολογιακό σκέλος του.

 

Οι αναγνώστες που είναι καλόπιστοι δεν πρέπει να αυταπατώνται.  Σε κάθε αρχαιολογική εκσκαφή βρίσκεται παρών ένας τουλάχιστον εκπρόσωπος από τις μυστικές υπηρεσίες όλων των μεγάλων δυνάμεων για να αναλάβει δράση αν έρθει στο φως κάποιο από τα μεγάλα αρχαία ελληνικά μυστικά.  Οι σύγχρονοι πράκτορες δεν φοράνε καμπαρντίνα με ανασηκωμένα πέτα, καβουράκι και μαύρα γυαλιά.  Το πιο απαιτητικό μάθημα που παίρνουν στην Υπηρεσία, είναι πώς να φαίνονται αδιάφοροι στους άλλους και το ισχυρότερο όπλο που χειρίζονται είναι η γραφειοκρατία.  Ωστόσο αυξάνονται οι ανεπίσημες διαμαρτυρίες από πολλούς γνωστούς αρχαιολόγους για τους αυξανόμενους «χαζοζαρούμενους υπάλληλους με υψηλή διαπίστευση που τριγυρίζουν χωρίς να κάνουν τίποτα στα εργοτάξια».

 

Προηγούμενο κεφάλαιο: Σύντομο ιστορικό της ελληνικής γλώσσας - 8

Επόμενο κεφάλαιο: Ειδικά ιστορικά θέματα - 2

Περιεχόμενα: Ελληνική Κλώσσα - Εισαγωγή